Ahlak ve Dogma

Mutlak yolculuğunda sürüklenen ruh, burçlar ve samanyolu boyunca alt kürelere düşer ve inişinde her kürede, evrenin aydınlık bedenlerini oluşturan malzemenin yeni bir materyalini almakla kalmaz,gezegenlerden, vücutta ikamet ederken kullanması gereken farklı öğretileride alır.

Satürn'de, akıl yürütme ,zeka ya da mantıksal ve tefekkür yetisi olarak adlandırılan gücü elde eder.

Jüpiter'den hareket gücünü alır.

Mars ona cesaret, girişim ve acelecilik verir.

Güneş'ten duyu, algı ,düşünce üreten duyuları ve hayal gücünü alır.

Venüs ona arzularıyla ilham verir.

Merkür ona ne düşündüğünü ve hissettiğini ifade etme ve dile getirme yeteneği verir.

Ve Ay'ın küresine girdiğinde, üreme ve büyüme gücünü kazanır. Bu ay küresi, ilahi bedenler için en düşük ve en aşağı, dünyevi bedenler için ilk ve en yüksek olanıdır. Ve orada ruhun üstlendiği ay bedeni, deyim yerindeyse, göksel maddenin tortusu, aynı zamanda hayvansal maddenin ilk maddesidir.

Gök cisimleri, Cennet, Yıldızlar ve diğer İlahi unsurlar, her zaman yükselmeyi arzular. Ölümlülüğün yaşadığı bölgeye ulaşan ruh, dünyevi bedenlere yönelir ve öldüğü kabul edilir.

Macrobius, henüz ölümsüz dediğimiz bu. Bu tür bir ölümle ne iptal edilir ne de yok edilir: sadece bir süreliğine zayıflar; ve böylece ölümsüzlük ayrıcalığını kaybetmez; çünkü daha sonra bedenden kurtulur, bu ilişki sırasında bulaşan kusurlardan arındığında, tüm ayrıcalıklarıyla yeniden kurulur ve ölümsüzlüğünün nurlu yurduna geri döner.

Kadim doktrinde, belirli Cinler, ruhları onları almaya mukadder olan bedenlere iletme ve onları bu bedenlerden çekme göreviyle görevlendirilmiştir. Plutarch'a göre, bunlar Proserpine ve Mercury'nin işlevleriydi. Platon'da tanıdık bir Dahi insana doğumunda eşlik eder, tüm hayatı boyunca onu izler.Böylece, inisiyasyonun gizli bilimi ve gizemli amblemleri Gökler, Küreler ve Takımyıldızlar ile bağlantılıydı: ve bu bağlantı, eski zihni anlayacak ve alegorileri yorumlayabilecek ve alegorileri yorumlayabilecek ve anlamlarını keşfedebilecek herhangi biri tarafından incelenmelidir. Eski bilgelerin, kendi içlerinde dile getirmek için mücadele eden ve dil tarafından ancak yetersiz.

bir şekilde ifade edilebilecek fikirleri tasvir etmeye çalıştıkları, sözcükleri yalnızca dünyanın imparatorluğu içinde bulunan ve kavranabilen şeylerin imgeleri olan semboller.

Eskilerin Gök cisimlerine karşı hissettikleri duyguları ve Gökleri gözlemlemelerinin yol açtığı fikirleri tam olarak takdir etmemiz mümkün değildir, çünkü kendimizi onların yerine koyamayız, yıldızlara onların gözleriyle bakamayız. dünyanın gençliği ve kendimizi bilgiden mahrum etmek en sıradan insanımızın bile sahip olduğu, bize Yıldızları ve Gezegenleri ve tüm Güneşler ve Dünyalar Evrenini, yalnızca cansız bir makine ve anlamsız küreler topluluğu olarak görmemizi sağlar; derece dışında, bir saat veya bir düzenden daha şaşırtıcı değildir. .

Belki de genel olarak, eski zamanların o basit adamlarından çok daha akıllı değiliz. Bir şeyin düzenli veya alışkanlıkla diğerini takip etmesi dışında , ‘sonuç ve neden‘ hakkında ne biliyoruz?

kaynak:Albert Pike (1871)