"Dokunduğun her hayatı bulduğundan daha güzel bir halde bırak."

İyi güzel, bunu zaten doğa da yapıyor: Bir karıncayı alın, işine karışmadan kendi haline bırakın, bir bakmışsınız ekosistemi kurtarmış. Ama iş insana gelince işler biraz karmaşıklaşıyor. Çünkü insanlar bırakmayı pek sevmiyor, özellikle "güzel bir halde bırakmayı."

Örneğin, bir tartışma ortamı düşünün. Konu, diyelim ki pizza ananaslı mı yoksa ananassız mı yenir? Herkes ateşli bir şekilde fikrini savunuyor. Eğer bu sözü gerçekten içselleştirmiş olsak, oradan "ananaslı pizza sevenlerin de duyguları var" diye ayrılırız, ama genelde daha çok "ben kazanamadım, bari ananas da yanmasın" modundayız.

Erdemli yaşam felsefesinden bahsediyoruz burada. Ama dürüst olalım: Ne kadar erdemli olursak olalım, otobüste yer verip sonra "teşekkür etmedi!" diye içten içe söylenmeye devam ediyoruz. Asıl mesele, dokunduğumuz her hayata değil, kendi hayatımıza da bir güzellik katmayı unutmamak. Yani, önce kendimizi toparlayıp sonra dünyayı kurtarma moduna geçmek.

Sonuç olarak, CosmicRoom'un size söylemek istediği şu: Hayatın güzelliği küçük dokunuşlarda. Ama o küçük dokunuşlar karşındakine de "bu kişi bu hayatı daha iyi yaptı" dedirtecek kadar anlamlıysa, işte o zaman gerçekten iz bırakmışsınız demektir.